که از جمله آنها استفاده از ملا باجی ها و مکتب دار ها و خواند اصلاحا عم جزء،

بازگویی سعر هایی که حاوی حروف و کلمات و حرکات عربی و اصول فقهی

،شرکت در جلسات قرایت شبانه(مقابله) قران در مسجد بویژه توسط مردان .

جلسه قرایت( مقابله) که بیشتر شبهای زمستان و خارج از ماه های محرم

و صفر در مسجد انجام می گرفت ،حاضرین به صورت دایره یا نعل

اسبی کنار هم نشسته و هر کس به اندازه آیات مشخص شده

وتحت نظارت یکی از قاریان به تکرار می خواندند، نام

افرادی که شاهد حضور مرتب آنان در اینگونه جلسات

بودم : مرحومین محمد باقر بابا پور، قربانعلی کرم زاده،عباسعلی

نقابی، علی آقا ناپیدا، محمد نا پیدا،جعفر صادق دهقان،محرم علی شاهقلی،حسین

علی افهامی، کاظم قوخماز،علی آقا شعبانی،میرزا محمد دلالت،احمد کاظم پور،حسن زنده

دل،حسن آل طه ،مصیب حاتمیان ،... و جوانان  نیز همراه این افراد به قرایت می پرداختند.در

بین بانوان نیز مرحومین خدیجه دختر کربلایی صفر،فاطمه سوره اهل وایقان(مادر ناتنی باباپور ها)،

کبری مادر ترابی صاحب کرسی بودن و جلسه بانوان به طو رمعمول در منزل منعقد می شد ..استادی بر مبنای

پیشکسوتی وسواد قرانی بود.زمانی که یک دور قران را قرائت وبه پایان می رسید یا بنا به شرایط فصلی

، زمان کار کشاورزی  زودتر فرا میرسید،باقیمانده سوره های قرانی را سریع خوانی کرده و در یک

روز که بنام قران چیخما ( ختم قران) معروف بود  یک مجلس جمعی تشکیل و از سوی قاریان

ویا نذر دهندگان مقداری غذا در مجمعه های بزرگ(سینی) گذاشته  به مسجد می آوردند .

آن روز هر نوع غذایی که تصور می کردی در مسجد وجود داشت(انواع آبگوشت،

با گوشت، با تخم مرغ،گوفته و...، انواع آش ها ، انواع مرباجات، حلویات،

سبزی و پیاز و ترشی،خاگینه، قهوه، گلاب،...) . حاضرین مختار بودند

با تعدادی بر کنار یکی از سینی ها بنشینند و ناهار میل نمایند و در پایان نیز

با ذکر دعای  ختم قران، صاحبان احسان وسایل خود رابرداشته وبا آرزوی توفیق شرکت ب

رای جلسه سال آتی مجلس را ترک می کردند.

قران خوانی در مجالس ترحیم، قبل از تحویل سال شمسی،هنگام عزیمت مسافران، مهریه عروسان، بالای سر نوزادان و بیماران، تفال زدن( استخاره)، شب های احیا ، محل رجوع و جزء رسوم شده بود.